Η κ.Τζουνγιὰν Χὶ εἶναι Κινέζα νομικός,ποὺ ὁλοκληρώνει τὸ διδακτορικό της στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Λουβὲν στὸ Βέλγιο στὶς σχέσεις κινεζικοῦ κι εὐρωπαϊκοῦ νομικοῦ συστήματος καὶ στὴν ἐπίδραση τῶν πολιτισμῶν καὶ τῶν θρησκειῶν στὰ νομικὰ συστήματα τῶν χωρῶν παγκοσμίως.Τὸ ταξίδι της στὴν Ἑλλάδα τὸ καλοκαίρι τοῦ 2003 τὴν ἄλλαξε ὁλοκληρωτικά. Ἐδῶ «δέχτηκε μὲ χαρὰ τὶς συχνὲς ἐπισκέψεις τῶν Μουσῶν», ἐνῷ μέρα μὲ τὴ μέρα σχεδὸν «ρούφηξε τὴν Κασταλία», ὅπως ἡ ἴδια περιγράφει. Τὸ ἐπακόλουθο ἦταν νὰ ξαναβρῇ τὸν ἑαυτό της, ὡς μιὰ ἀληθινὴ ποιήτρια, ποὺ.....
δὲν κάνει τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ ἐξυμνῇ τὸν ἔρωτα, τὸ κάλλος, τὴν κατὰ φύση ζωή. Τι κι ἂν εἶναι τὰ νομικὰ τὸ ἀντικείμενό της• ἡ ποίηση εἶναι ἡ κλίση της, ἡ ἐσώτερη ἀκατάλυτη φλόγα τῆς ψυχῆς της. «Ἡ Μεγάλη Σύζευξη μεταξὺ Ἑλλάδας κι Ἐμένα: Τὰ Κρίνα τῆς Σαντορίνης» εἶναι ἡ πρώτη της ποιητικὴ ἀνθολογία μὲ Θέμα τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμό. Στὴ συζήτηση, ποὺ εἴχαμε μὲ τὴν κ. Τζουνγιὰν Χί, μᾶς ἐντυπωσίασαν οἱ γνώσεις της γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία, ἀλλὰ καὶ ἡ ὀξυδερκὴς ματιὰ μὲ τὴν ὁποία βλέπει τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμό. Παρὰ τὸ ὅτι εἶναι Κινέζα, διαθέτει ἱστορικὴ καὶ πολιτικὴ κρίση γιὰ τὴ χώρα μας, τὴν ὁποία στεροῦνται πλεῖστοι ἐκ τῶν σημερινῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδας.
Το πλήρες κείμενο τής συνέντευξης
–Ἀπὸ ὅλες τὶς σπουδὲς ὁ Ἑλληνισμὸς μοῦ πῆρε τὴν καρδιά. Σπουδάζοντας καὶ γνωρίζοντας τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμὸ μπόρεσα νὰ συγκρίνω τὸν Ἀρχαῖο Κινεζικὸ μὲ τὸν Ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ Πολιτισμό. Ἂν ἡ Κίνα εἶναι ἡ κοιτίδα τοῦ Ἀσιατικοῦ Πολιτισμοῦ, ἡ Ἑλλάδα εἶναι τὸ λίκνο τῆς Δύσης. Λατρεύω τὴν Ἑλληνικὴ Μυθολογία, Ἱστορία ,Ποίηση, Τέχνη, Φιλοσοφία ,τὸ βαθυγάλανο Αἰγαῖο Πέλαγος, τὸν ἐπιβλητικὸ Ὄλυμπο, τὸν κόσμο, τὴ μεγάλη παλικαριὰ καὶ λεβεντιὰ τῶν Ἑλλήνων ἡρῴων, κάθε τι ἑλληνικό… Ἀπὸ ὅλους ἐκείνους τοὺς ἥρωες, ὁ Ἀχιλλέας τοῦ Ὁμήρου εἶναι χρόνια ὁ ἀγαπημένος καὶ κρυφὸς ἔρωτας τῆς ψυχῆς μου.
Ἡ ὡραιότερη περιπλάνηση τῆς ζωῆς μου .Τὸ καλοκαίρι τοῦ 2006 διέμεινα συνολικὰ τρεισήμισυ μῆνες στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο πραγματοποιῶντας τὴν ὡραιότερη περιπλάνηση τῆς ζωῆς μου. Μὲ ἕναν πρόχειρο λογαριασμὸ ἦταν ἤδη ἡ τέταρτη φορά, ποὺ ἐπισκεπτόμουν τὴν Ἑλλάδα. «Μὰ τι εἴδους μυστηριῶδες κάλεσμα εἶναι τοῦτο, ποὺ ὁδηγεῖ τὰ βήματά μου κάθε φορὰ πίσω στὴν Ἑλλάδα;» ἀναρωτήθηκα. Ὅταν πάτησα τὸ πόδι μου στὸ Αἰγαῖο, ἦταν σὰν νὰ ἔνιωσα τὴ δυνατὴ ἐνέργεια νὰ διαρρέῃ στὰ πέλματά μου καὶ αἴφνης ἀπέκτησα μεγάλη ποιητικὴ ἔμπνευση. Ἀπὸ τότε ἄφηνα πίσω ὅλο μου τὸν ἐρωτικὸ ποιητικὸ οἶστρο σὲ πελάγη, νησιὰ καὶ κάθε στεριὰ ἀπ’ ὅπου περνοῦσα.
Κατὰ τὴν ἐπίσκεψή μου στοὺς Δελφούς, καθὼς ἀνέβαινα στὸ βουνό, αἰσθάνθηκα ξαφνικὰ μιὰ ἱερὴ δύναμη νὰ ἔρχεται πρὸς τὸ μέρος μου καὶ ἤμουν σὲ θέση νὰ γράψω περίφημα ποιήματα εὐθὺς ἀμέσως, λὲς καὶ εἶχα ρουφήξει τὴν Πιερικὴ Ἄνοιξη. Πρὸς μεγάλη μου ἔκπληξη καὶ ταραχὴ ἔμαθα ἀργότερα, πὼς ἐπρόκειτο γιὰ τὸν Παρνασσό. Εἶχα ἀνεβῆ στὸ Βουνὸ τῆς Ποίησης. Ἐκεῖνα τὰ παλιὰ τὰ χρόνια τόσοι διακεκριμένοι ποιητὲς συνέθεσαν τὰ λαμπρὰ ποιήματά τους ἐκεῖ. Κι ἂν τὰ φυσικά μου μάτια δὲν εἶδαν τὸν Παρνασσό, ὡστόσο, τὸν εἶδαν ἐκεῖνα τῆς καρδιᾶς μου. Ὁ Ἀπόλλωνας εἶναι ὁ θεὸς τοῦ φωτός, ἀλλὰ καὶ τῆς Ποίησης καὶ τῆς Μουσικῆς. Μοῦ ἀρέσει πολὺ ὁ Ἀπόλλωνας. Ὅταν ἤμουν μικρή, τὸν πρῶτο μου ἔρωτα τὸν εἶχα ὀνομάσει «Ἀπόλλωνα».
Μοῦ ἀρέσει πολὺ ἡ ποιήτρια Σαπφώ, ἡ δέκατη Μοῦσα, γι’αὐτὸ καὶ ἔκανα ἕνα εἰδικὸ ταξίδι στὸ νησὶ τῆς Λέσβου, τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα της. Σκοπός μου ἦταν νὰ τὴν ἀναζητήσω καὶ σίγουρα τὴν βρῆκα. Τὴν ἔνιωθα ὁλόγυρά μου,καθὼς τὸ ζωντανὸ πνεῦμα τῆς ποίησης συνώδευε τὰ βήματά μου καὶ τὸ τραγούδισμα. Σὲ ἐκεῖνον τὸν τόπο ἔγραψα πάνω ἀπὸ εἴκοσι ποιήματα σὲ δύο ἡμέρες μόνο. Καὶ καθὼς ἀτένιζα τὸ οὐράνιο στερέωμα ἀπὸ τὴν παραλία στὴ Σκάλα τῆς Ἐρεσοῦ, τὴ γενέτειρα τῆς Σαπφοῦς, ἔνιωσα ξαφνικὰ ἕνα εἶδος ἐπικοινωνίας.
Οἱ ἑλληνικοὶ ναοί, τὰ βουνὰ κ ιοἱ θάλασσες τῆς Ἑλλάδας ὅλα μοῦ εἶναι τόσο οἰκεῖα, τόσο προσφιλῆ. Ἔχω τὴν αἴσθηση τῆς ἐπιστροφῆς στὸ πνευματικό μου σπίτι. Ὁ Πλάτωνας εἶχε πεῖ, πὼς ἡ μνήμη εἶναι μητέρα τῆς ἔμπνευσης. Καὶ στὴν Ἑλλάδα ἀνέκτησα τὰ παλιά μου ὄνειρα. Ἕνας Κινέζος καλός μου φίλος πάντοτε μοῦ ἔλεγε :«Ἡ ψυχή σου ἀνήκει στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα. Ποῦ ξέρεις, μπορεῖ νὰ εἶχες ξαδέλφη τὴν Ἀφροδίτη!» Μὰ κι οἱ Ἕλληνες φίλοι μου κάνουν τὴν ἴδια ἐκτίμηση γιὰ ἐμένα.
Ἀνεβαίνοντας στὴν κορυφὴ τοῦ Ὀλύμπου, ἔνιωσα πὼς βρισκόμουν στὸ ἐπιστέγασμα τοῦ ταξιδιοῦ μου στὴν Ἑλλάδα καὶ ταυτόχρονα στὸ ἀπόγειο τῆς πνευματικῆς μου περιπλάνησης ·ἡ ψυχή μου μποροῦσε τώρα νὰ βρῇ γαλήνη. Τὴ στιγμὴ δὲ ποὺ εἶδα ἕναν ἀετὸ νὰ ἵπταται πάνω ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο, ἔνιωσα ἀπέραντη χαρὰ κι εὐδαιμονία. Τὸ σύμβολο αὐτὸ τοῦ Δία ἦταν σὰν νὰ ἤθελε νὰ μοῦ πῇ: «Καλῶς ὥρισες στὴν Ἑλλάδα, Τζουνγιάν! Καλῶς ὥρισες στὸν τόπο μου, καλῶς ἦλθες σπίτι!» Διαισθάνομαι, πὼς ὁ δεσμὸς ἀγάπης μεταξὺ τοῦ Δία κι ἐμοῦ εἶναι ἕνας ὄμορφος κι ἀληθινὸς μῦθος. Εἶναι ὁ πνευματικός μου πατέρας. Ὁ Ὄλυμπος εἶναι ἡ γενέτειρα τῆς ψυχῆς μου. Τώρα ἐπέστρεψα στὶς σπουδαῖες αὐτὲς καταβολές μου. Βρῆκα, ἐπιτέλους, τὸν προορισμό μου. Τί ἄλλο νὰ ζητήσῃ κανείς;!
«Δ»: Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἀρχαία, ἔχετε μελετήσει καὶ τὴ μεταγενέστερη Ἑλληνικὴ
Ἱστορία;
– Ἡ Ἑλλάδα ἔδωσε τὸ φῶς στὸν κόσμο. Ὅσο περισσότερο ὅμως μελετῶ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία, τόσο μοῦ ἔρχεται νὰ κλαίω. Πρῶτα ἦρθαν οἱ Ρωμαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἦταν βάρβαροι. Ἀργότερα ἐπικράτησαν οἱ χριστιανοί, κι ἡ σπουδαία αὐτὴ χώρα, ποὺ ἔδωσε τὰ φῶτα τοῦ Πολιτισμοῦ, καταστράφηκε καὶ λοιδωρήθηκε ἐπὶ αἰῶνες ἀπὸ βαρβάρους. Κατέστρεψαν στάδια, κτήρια, ναούς, σκότωσαν φιλοσόφους, ἔκαψαν τὰ βιβλία σας «σὲ μιὰ νύκτα», ἔπαυσαν τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες, σφράγισαν τὸ Μαντεῖο τῶν Δελφῶν. Τότε νόμισαν, ὅτι σκότωσαν τὸ Ἑλληνικὸ φῶς. Τὸ Ἑλληνικὸ Πνεῦμα ὅμως εἶναι πολὺ ὑψηλότερο ἀπὸ αὐτούς.
«Δ»: Ποιές εἶναι οἱ σχέσεις τοῦ Ἑλληνικοῦ μὲ τὸν Κινέζικο Πολιτισμό;
– Ὁ Κινέζικος Πολιτισμὸς εἶναι ἐπίσης πολὺ παλαιός, χιλιάδων ἐτῶν. Τὸ παλαιότερο βιβλίο Κινέζικης Κοσμολογίας κάνει λόγο γιὰ ἁρμονία Οὐρανοῦ - Γῆς. Ἡ Ἁρμονία ὑπάρχει καὶ στὴν Ἑλληνικὴ Μυθολογία. Ὁ Κινέζικος καὶ ὁ Ἑλληνικὸς Πολιτισμὸς ἔχουν κοινὰ στοιχεῖα, κοινὸ τρόπο ζωῆς: ἡρωικό, ρομαντικό, ποιητικό, καλλιτεχνικό. Γιὰ παράδειγμα, οἱ Ἕλληνες ἔχετε τὴ Σαπφὼ στὸν ἀρχαῖο κόσμο. Στὴν Κίνα ὑπῆρξε ἡ δυναστεία τῶν Τὰνγκ, μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ἔνδοξες δυναστεῖες, γνωστὴ καὶ ὡς «Δυναστεία τῆς Ποίησης».
Ἡ Ἑλλάδα «δίνει τὴ φλόγα» τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων
«Δ»: Πιστεύετε, ὅτι οἱ Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες τοῦ Πεκίνου θὰ ἀποτελέσουν τὴν
εὐκαιρία γιὰ τὴν περαιτέρω προσέγγιση τῶν δύο Πολιτισμῶν;
– Ἀσφαλῶς! Ἂν καὶ οἱ σύγχρονοι Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες ἔχουν γίνει πολὺ ἐμπορικοί, ἡ Ἑλλάδα ὅμως «δίνει τὴ φλόγα». Στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα, τὴν ἐποχὴ τῶν Ἀγώνων σταματοῦσαν τοὺς πολέμους, ὑπῆρχε ἐκεχειρία. Αὐτὸ εἶναι ἕνα διαχρονικὸ καὶ πανανθρώπινο μήνυμα. Οἱ Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες ἀποτελοῦν εὐκαιρία γιὰ προώθηση τῆς διεθνοῦς φιλίας, γιὰ τὴν προβολὴ τοῦ Ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ Ὀλυμπιακοῦ ἰδεώδους.
«Δ»: Πῶς σᾶς φάνηκαν οἱ Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες, ποὺ διωργανώθηκαν ἀπὸ τὴν
Ἑλλάδα τὸ 2004;
– Καταπληκτικοί! Εἰδικὰ ἡ τελετὴ ἔναρξης, στὴν ὁποία ὑπῆρχαν στοιχεῖα ἀπὸ τὸ Ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ Πνεῦμα καὶ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία. Οἱ Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες τῆς Ἀθήνας, ἐκτιμῶ, πὼς συνεισέφεραν στὸ ξύπνημα ἀπὸ τὸν πνευματικὸ λήθαργο πολλῶν σύγχρονων Ἑλλήνων καὶ τοὺς βοήθησαν νὰ ξαναέρθουν σὲ ἐπαφὴ μὲ τὶς ρίζες τους, ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶχαν βιαίως ἀποκοπῆ.
Οἱ συμπατριῶτες μου, ποὺ ἑτοιμάζουν τώρα τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Πεκίνου, θὰ πρέπει νὰ λάβουν ὑπ΄ ὄψη τους στὴ διοργάνωση τὴ σύζευξη τοῦ Ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ Πνεύματος μὲ τὸ Κινέζικο.
Στὴν Κίνα δὲν δίνουμε ἰουδαϊκὰ ὀνόματα στὰ παιδιά μας
«Δ»: Μιλήσατε γιὰ τοὺς σύγχρονους Ἕλληνες. Πῶς βλέπει τοὺς Νεοέλληνες μιὰ
Κινέζα γνώστης τοῦ Ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ;
– Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐπισκέψεών μου στὴν Ἑλλάδα ἔχω συναντήσει ἀρκετοὺς ἀνθρώπους, ἐλεύθερους Ἕλληνες, πραγματικοὺς φορεῖς τοῦ Ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ Πνεύματος. Μοῦ ἔχει κάνει ὅμως ἐξαιρετικὰ δυσμενῆ ἐντύπωση τὸ γεγονός, ὅτι οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες, βαπτίζοντες τὰ παιδιά τους, δὲν τοὺς δίνουν ὀνόματα ἀπὸ τὴν Ἱστορία τους. Ὑπάρχουν τόσα ἐξαιρετικὰ καὶ σπουδαῖα ὀνόματα, ὅπως Ἀχιλλεύς, Σαπφώ, Μελπομένη κ.τ.λ. Ἀντὶ αὐτῶν δίνετε στὰ παιδιὰ χριστιανικὰ ὀνόματα, ὅπως Παῦλος, Μιχαὴλ κ.τ.λ., ὀνόματα παρμένα ἀπὸ τὴν ἰουδαϊκὴ μυθολογία. Ἂν ἀποκοπῆτε ἀπὸ τὰ ὀνόματά σας, ἀποκόπτεται ἡ μνήμη σας. Μοῦ φαίνεται ἀπίστευτο νὰ δίναμε ἐμεῖς στὴν Κίνα ἰουδαϊκὰ π.χ. ὀνόματα στὰ παιδιά μας. Θὰ χάναμε ἔτσι τὴν ταυτότητα καὶ τὸν Πολιτισμό μας.
Γιουνάν, ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα στὴν Κίνα
«Δ»: Στὴν Κίνα ὑπάρχει μία περιοχή, ποὺ λέγεται Γιουνάν, τὴν γνωρίζετε;
Βεβαίως, εἶναι μία πολὺ ὡραία περιοχή.
«Δ»: Ἔχετε ἐνδείξεις, ὅτι οἱ Ἕλληνες (Γιουνάν=Ἴωνες) ἔφθασαν μέχρι ἐκεῖ κι ἔδωσαν τὸ ὄνομα στὴν περιοχὴ τὴν ἐποχὴ ἴσως τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου;
«Δ»: Ἔχετε ἐνδείξεις, ὅτι οἱ Ἕλληνες (Γιουνάν=Ἴωνες) ἔφθασαν μέχρι ἐκεῖ κι ἔδωσαν τὸ ὄνομα στὴν περιοχὴ τὴν ἐποχὴ ἴσως τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου;
– Μᾶλλον πολὺ παλαιότερα. Μὴν ξεχνᾶτε, ὅτι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐκστρατείας του εἶχε βρεῖ στὴν Ἰνδία ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ἱερὸ τοῦ Διονύσου (σ.σ. βλ. Ἀρριανοῦ «Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις», βιβλ. Ε΄, Ι΄ 6), τὸ ὁποῖο σημαίνει, ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶχαν διεισδύσει στὴν Ἀσία σὲ ἐποχές, ποὺ χάνονται στὰ βάθη τοῦ χρόνου.
«Δ»: Γνωρίζω, ὅτι σὲ λίγες ἡμέρες θὰ ἐπιστρέψετε στὸ Βέλγιο γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ διδακτορικοῦ σας. Τί μήνυμα θὰ θέλατε νὰ στείλετε μέσῳ τῶν στηλῶν τοῦ «Δαυλοῦ»;
– Χαιρετίζω τὶς ἀναμνήσεις μου ἀπὸ αὐτὸν τὸν ὄμορφο τόπο. Χαιρετίζω κάθε μῦθο. Χαιρετίζω τὴν ὀμορφιὰ τοῦ τόπου καὶ τὸ πνεῦμα του, τὰ ὁποῖα ἔνιωσα. Χαιρετίζω τὴν βαθύτατη καὶ διακαῆ ἀγάπη γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Χαιρετίζω τὸ ἀρχέγονο ὄνειρο καὶ τὴν τραγῳδία κοντὰ στὸν ἥρωά μου. Χαιρετίζω τὴν βαθειὰ φιλία μὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες φίλους μου. Χαιρετίζω τὴ μεταλαμπάδευση τῆς Ὀλυμπιακῆς Φλόγας ἀπὸ τὴν Ὀλυμπία στὸ Πεκῖνο τῆς Κίνας τὸ 2008. Κι ὄχι μόνο τὴν ἱερὴ φλόγα τῶν ἀγώνων, ἀλλὰ καὶ τὴν πνευματική, ἡ ὁποία θὰ γεφυρώσῃ δύο πανάρχαιους πολιτισμούς. Χαιρετίζω τὴν ὑπέροχη σύζευξη τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Κίνας μέσα μου.
Όλα τὰ παραπάνω στοιχεῖα στάθηκαν ἀφορμὴ γιὰ τὴ δημιουργία τῆς ποιητικῆς μου ἀνθολογίας μὲ τίτλο: «Ἡ Μεγάλη Σύζευξη μεταξὺ Ἑλλάδας κι Ἐμένα: Τὰ Κρίνα τῆς Σαντορίνης». Τὰ κρίνα τῆς Σαντορίνης ἀποτελοῦν τὸ σύμβολο τοῦ Αἰγαιακοῦ Πολιτισμοῦ στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὴν ἀγάπη, τὸ μεγαλεῖο τῆς τραγῳδίας καὶ τὴν καλαισθησία. Ἡ μεγάλη σύζευξη μεταξὺ τῆς Ἑλλάδας κι ἐμοῦ εἶναι μὲ δύο λόγια τὸ κεντρικὸ θέμα τῆς ψυχῆς μου.
Από τον ΔΑΥΛΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου