

Αναζητώντας περαιτέρω πληροφορίες για την πόλη αυτή, διαπίστωσα ότι, το όνομα "Erzurum", προέρχεται από την περσική έκφραση "Arz-e Rûm", που σημαίνει «Η πόλη των Ρωμιών», δηλαδή, των Ελλήνων (!!!). Τυχαίο; Δε νομίζω…
Και κάτι ακόμα: Στα Αραβικά, η πόλη χρησιμοποιείται με το όνομα Kalikala, το οποίο όμως προέρχεται από την αρμένικη ονομασία Karno K'aghak. Το Ερζερούμ ήταν ένα σημαντικό κέντρο απέλασης κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915. Στα τέλη Απριλίου του 1915, περίπου 450 εξέχοντες Αρμένιοι της πόλης φυλακίστηκαν. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν διανοούμενοι, κοινοτικοί ηγέτες, δημοσιογράφοι και έμποροι. Στις αρχές Μαΐου του 1915, είχαν μαζικά δολοφονηθεί. Πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η πόλη είχε μια ζωντανή αρμενική κοινότητα με πολλές σχολές και αποτέλεσε την επαρχιακή κατοικία του Αρχιεπισκόπου της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας. Μέχρι τη στιγμή που οι Ρώσοι που κατέλαβαν το Ερζερούμ, το 1916, μόλις… εκατό (100) Αρμένιοι έμειναν ζωντανοί, από ένα προπολεμικό πληθυσμό 20.000(!!!), ενώ εκτιμάται ότι, περίπου, το 90% των Αρμενίων της επαρχίας Ερζερούμ είχε χαθεί!!! Μέχρι το 1919, σύμφωνα με την «Αμερικανική Επιτροπή για τη Βοήθεια στην Εγγύς Ανατολή», το Ερζερούμ έμεινε εντελώς χωρίς τον αρμενικό πληθυσμό του.
Τι σημαίνει για τους Έλληνες και, ιδιαίτερα, για τους αδελφούς μας Ποντίους, Η γενοκτονία των οποίων ( 1916 – 1923 ) με 353.000 νεκρούς αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του αιώνα μας, το Ερζερούμ; Την καλύτερη απάντηση μας τη δίνει ο εκεί εξόριστος από τους Τούρκους του Κεμάλ Ατατούρκ, Γιώργος Λαπαρίδης:
«Έτον ς’ σα 1916 τση χρονίας. Oι Pουσάντ’ επαίραν την Zάβεραν και εμάς τσ’ αγούρ’ς οι Tουρκάντ’ εποίκαν εμάς εξορίαν σ’ σο Eρζερούμ. Xειμωγκός καιρός, μέσασμαν Kαλανταρί και κρύος πάγος. Tα λιθάρια κατέσπαναν ας σο πάγον και εμείς άχαροι επορπάναμεν ξυπόλ’τοι και μισοφορεμέν’. Όποιος εφόρνεν τσιαρούχια έτον καλότυχος. Kαι σίτια επορπάναμε οι τσιανταρμάδες εντούναν με τα κοντάκια του τυφεκί και ερούζ’νανε μας απέσ’ σο ποτάμ’, ς’ σον Kάνιν, και εβρέχουμες καλά καλά. Eγίνουμες λουλούτσ ας σο νερόν. Kαι επεκεί εβγάλλ’νανέ μας ας σο ποτάμ’ και εποπράτ’ναμε. Tα βρεγμένα τα λώματα εμούν επάγωναν απάν’εμούν και εποίναν’ «κρατσ-κρουτσ» τα κροσταλίδια και τα παγούρια. Πόσ’ νομάτ’ επέμ’ναν ς’ σα στράτας, πόσ’ νομάτ’ έπαθαν ας σο κρύον, πόσ’ νομάτ’ επέθαναν ας σο λιμόν, είνας θεός εξέρ! Tα ταπούρ’ εμούν δηλ. η ομάδα εμούν έτον 120 νομάτ’ ας ση Zάβεραν και 45 νομάτ’ εκλώσταμ οπίσ’…».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Όταν οι Τούρκοι χρησιμοποιούν εν γνώσει τους σύμβολα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, εμείς οι Έλληνες, στο όνομα του… «προοδευτισμού» και της γενικότερης άγνοιας που δέρνει τους Νεοέλληνες, φροντίζουμε ή να τα αποκαθηλώνουμε, ή να τα λησμονούμε.
Όταν οι Τούρκοι μας παραδίδουν μαθήματα… ελληνικής ιστορίας!!!
Χρυσοβαλάντης Δημητρόπουλος
Δάσκαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου