To " Kόκκινο Βιβλίο" της Τουρκίας - το μυστικό «Σύνταγμα» του στρατου.

Print this post

«ΣΤΗΝ ΑΡΧΗόλα καλύπτονταν από ένα μυστήριο. Λέγεται ότι όταν ένας πρωθυπουργός παρέδιδε την εξουσία στο διάδοχό του, άνοιγε ένα χρηματοκιβώτιο και του παρέδιδε ένα λεπτό βιβλίο, του οποίου το εξώφυλλο είχε χρώμα κόκκινο. Επρόκειτο για το μυστικό Σύνταγμα της χώρας.
Πρωτοεκδόθηκε επί Ατατούρκ και από τότε όλοι οι νέοι πρωθυπουργοί είναι δεσμευμένοι να ενεργούν σύμφωνα με τις επιταγές του. Ούτε ο κώδικας Ντα Βίντσι να ήταν.



Θέτω το ερώτημα: Είναι δυνατόν ένα κράτος δικαίου να έχει το μυστικό του Σύνταγμα; Όχι, δεν μπορεί. Τι είναι το Κόκκινο Βιβλίο;

Την ύπαρξή του την πληροφορηθήκαμε τη δεκαετία του ’90. Πρόκειται για το Έγγραφο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας. Στο δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας η εφημερίδα Χουριέτ εξασφάλισε και δημοσίευσε το έγγραφο. Λογόκρινε μόνο ένα του άρθρο και δεν το δημοσίευσε.Μήπως η Χουριέτ βρήκε τον μπελά της επειδή δημοσίευσε το πλέον απόρρητο έγγραφο του κράτους; Όχι. Δεν συνέβη τίποτα. Όχι μόνο δεν παραπέμφθηκε σε δίκη αλλά ούτε καν ανακρίθηκε. Τότε ελέχθη ότι αν προχωρούσαν σε ανακρίσεις, θα αποδεικνύονταν η ορθότητα του δημοσιεύματος και το κράτος προτίμησε να μην ακολουθήσει την οδό αυτή. Το έγγραφο φέρει περίεργες ονομασίες όπως “Κόκκινο Βιβλίο”, “Μυστικό Σύνταγμα”. Απαρτίζεται από δύο κεφάλαια. Εσωτερικές απειλές - Εξωτερικές απειλές.

Εμείς μεγαλώσαμε ακούγοντας συνεχώς για “Εξωτερικούς Εχθρούς” και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι κάτι τέτοιο είναι ανοησία. Στις μέρες μας η λέξη “εχθροί” θα μπορούσε να αντικατασταθεί με “αντίπαλους”. Καλύτερα λοιπόν να μην αναφερθούμε στο κεφάλαιο για τους εξωτερικούς εχθρούς.

Για όνομα του Θεού. Τι είναι πάλι αυτά που αναφέρονται για τον “εσωτερικό εχθρό”; Είναι δυνατόν σε ένα κράτος δικαίου οι πολίτες του να θεωρούνται “απειλή”; Το μόνο που μπορεί να θεωρηθούν είναι εγκληματίες αν διαπράξουν έγκλημα. Μήπως όλοι οι έχοντες κουρδική καταγωγή είναι “εσωτερική απειλή” ή κατ’ επέκταση “εσωτερικός εχθρός” επειδή η χώρα αντιμετωπίζει αποσχιστικές ενέργειες των τρομοκρατών; Σας υπενθυμίζω ότι το υπόμνημα των Ενόπλων Δυνάμεων της 27ης Απριλίου 2007 ανέφερε: “Όσοι δεν λένε ‘Ω τι ευτυχία να λέγεσαι Τούρκος’ είναι και θα παραμείνουν εχθροί μας”.

Κάποτε υπήρχε μια εσωτερική απειλή που άκουγε στο όνομα οπισθοδρομικότητα. Κάθε άτομο που είναι θρησκόληπτο και φέρει γένια ή μαντίλα είναι μήπως εχθρός και αποτελεί απειλή; Στην πράξη είδαμε ότι, όντως, έτσι έχουν τα πράγματα. Κάποια εποχή κάθε θρησκόληπτο άτομο θεωρείτο απειλή, για δε τη μαντίλα η εντύπωση αυτή υπάρχει, αφού ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν παρέστη σε δεξίωση με αφορμή την 87η επέτειο από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας την 29η Οκτωβρίου 2010, επειδή η σύζυγος του Τούρκου προέδρου είναι μαντιλοφορούσα.

Σε ένα κράτος δικάιου δεν έχει καμιά θέση το Έγγραφο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας, ακόμη και αν κάποιοι το συνέταξαν και του έβαλαν τη σφραγίδα “Απόρρητο”. Στο κράτος δικαίου υπάρχουν τα εγκλήματα και οι εγκληματίες. Το τι εστί έγκλημα αναφέρεται στους νόμους, και όποιος το διαπράξει συλλαμβάνεται, ανακρίνεται και αν αποδειχθεί ένοχος, τιμωρείται. Αφού αυτό επιβάλει το κράτος δικαίου, γιατί εμείς έχουμε το “Μυστικό μας Σύνταγμα”;

Ίσως νομικά να πρόκειται για μια εγκύκλιο του Πρωθυπουργικού Γραφείου. Λόγω του εγγράφου, μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας υπέστη βασανιστήρια για ενέργειές που δεν αποτελούν έγκλημα. Γιατί νομίζετε ότι οι μειονοτικοί συμπατριώτες μας εγκατέλειψαν τη χώρα; Η εφαρμογή των προνοιών του εγγράφου μετέτρεψε τη ζωή τους σε δηλητήριο.

Το πρόβλημα δεν είναι στη διαβάθμιση ασφαλείας του εγγράφου αυτού ως απόρρητο, αλλά στην αναφορά του σε απειλές.

Στα κράτη δικαίου οι απειλές και οι εγκληματικές πράξεις αναφέρονται στους νόμους και όχι σε μυστικές εγκυκλίους.

Ρωτάμε, λοιπόν, την Κυβέρνηση: Στο μυστικό Σύνταγμα υπάρχει η αναφορά σε εσωτερικό κίνδυνο;» Αρθρο του Ισμέτ Μπέρκαν στη Χουρριέτ


«Γείτονες» «Η ΑΓΚΥΡΑανακοίνωσε επίσημα τις χώρες οι οποίες στηρίζουν την τρομοκρατική οργάνωση του ΡΚΚ. Οι χώρες αυτές είναι η Συρία, το Ιράν, το Ιράκ, η Αρμενία και η Ελλάδα. Όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός της χώρας, “αν οι γείτονές μας είναι όντως φίλοι μας, ας μας το αποδείξουν”.

Εμείς έχουμε τη γνώμη ότι οι χώρες αυτές δεν είναι φίλιες και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να αναμένουμε οποιαδήποτε φιλική χειρονομία. Αυτό που επιβάλλεται είναι να ενεργήσουμε ανάλογα, αφού το μαχαίρι έχει φθάσει στο κόκαλο. Αυτό γίνεται αντιληπτό και από την εθνική αγανάκτηση. Η Τουρκία έχει πολλά στοιχεία στο χέρι της για να αποδείξει στην εχθρότητα των χωρών αυτών και νομίζουμε ότι ήλθε η ώρα να το πράξει. Κατά παγκόσμια ομολογία, η τρομοκρατία είναι το χειρότερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Υπάρχουν αρκετά ψηφίσματα που αναφέρονται σε κυρώσεις εναντίον αυτών που στηρίζουν τη διάπραξη των τρομοκρατικών ενεργειών. Η Ελλάδα δεν κρύβει τη στήριξή της στο ΡΚΚ και μάλιστα υπερηφανεύεται για αυτό. Η χώρα αυτή έφθασε σε τόσο χαμηλό σημείο.

Η Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και η Αρμενία προσπαθούν να αρνηθούν τις κατηγορίες και αυτό επειδή κάποιες ζωτικές αρτηρίες τους βρίσκονται στα χέρια της Τουρκίας. Και μια μικρή πίεση στις αρτηρίες αυτές είναι ικανή να τις οδηγήσει σε συγκοπή.

Χώρες όπως το Ιράν, το Ιράκ, η Συρία, έχουν χαρακτηριστεί από την διεθνή κοινότητα ως τρομοκρατικές και ως εκ τούτου έχουν την ανάγκη υποστήριξής τους από τη γείτονά τους Τουρκία, μιας χώρας με στρατηγική σημασία, η οποία απολαμβάνει το σεβασμό των πάντων. Τα νερά που κρατούν όρθιες τη Συρία και το Ιράκ βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Αν η Αρμενία θελήσει να προβεί σε ενέργειες μεγαλύτερες από το ανάστημά της, θα φάει το κεφάλι της. Αν δεν υπήρχε η μεγαλοψυχία της Τουρκίας, η Αρμενία ήταν καταδικασμένη σε πείνα».
Κύριο άρθρο της Κίπρις 

 Πηγή : Ινφογώμων






Για πολλές δεκαετίες οι ένστολοι θα έχουν ρόλο στην πολιτική ζωή
Τον τελευταίο καιρό πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για το «Κόκκινο Σύνταγμα» ή το «Κόκκινο Βιβλιο» ή όπως ονομάζεται επίσημα «Εγγραφο Πολιτικής της Εθνικής Ασφάλειας».
Όσα και αν ακουστούν και γραφτούν για το «Σύνταγμα» αυτό, υπάρχει και η ερμηνεία των άρθρων η οποία παραμένει εφτασφράγιστο μυστικό και λίγοι γνωρίζουν το περιεχόμενό τους, καθ’ ότι οι στρατιωτικοί αφήνουν να διαρρεύσουν μόνο όσα θέλουν και εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας την δεδομένη στιγμή.

Άσχετα με τα αποτελέσματα του τελευταίου δημοψηφίσματος για αναθεώρηση αριθμού άρθρων του τουρκικού Συντάγματος και τα όσα προνοούσαν αυτά για τον ρόλο των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, οι ένστολοι θα βρίσκονται για πολλές ακόμη δεκαετίες στο προσκήνιο και -έμμεσα ή άμεσα- θα κινούν τα ηνία της οικονομικής, πολιτικής ακόμη και κοινωνικής ζωής της χώρας. Πιστεύουν ότι είναι οι θεματοφύλακες των αρχών του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος προέρχονταν από τις τάξεις του Στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Με αυτό το πιστεύω -και ως σωτήρες της χώρας- έκαναν τρία πραξικοπήματα (1960-1971-1980) ενώ για δεκαετίες είχαν μονοπωλήσει τον προεδρικό θώκο, αφού από τους 11 προέδρους της Δημοκρατίας οι 6 ήταν στρατηγοί.

Για το τι εστί Κόκκινο Σύνταγμα έχουμε τις δηλώσεις του πρώην υπουργού Προεδρίας και Παιδείας, και επί Ντεμιρέλ και Οζάλ υφυπουργού παρά των προέδρω, Τζεμάλ Γκιουζέλ, ο οποίος στις 22/9/2003 δήλωσε:

«Στην Τουρκία ο Στρατός έχει το Κόκκινο Βιβλίο, που στην ουσία πρόκειται για ένα μυστικό Σύνταγμα. Το βιβλίο πήρε την ονομασία του από το κόκκινο εξώφυλλό του. Δεν παραδίδεται σε υπουργούς γιατί αυτοί έρχονται και απέρχονται. Το κατέχουν μόνο οι υφυπουργοί υπουργείων, καθ’ ότι αυτοί είναι μόνιμοι. Όταν διορίστηκα υφυπουργός με επισκέφθηκε ένας αξιωματικό της ΜΙΤ (υπηρεσία πληροφοριών) και μου το παρέδωσε. Πίσω από το γραφείο μου υπήρχε χώρος με ένα χρηματοκιβώτιο. Θα έπρεπε να κλείδωνα το Βιβλίο στο χρηματοκιβώτιο αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφιστεί ο όποιος νόμος αν οι πρόνοιές του δεν συνάδουν με το περιεχόμενο του Βιβλίου. Με άλλα λόγια, το περιεχόμενο του Βιβλίου αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας ως δαμόκλειος σπάθη».

Συντάκτες του Βιβλίου είναι η Γραμματεία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, η ΜΙΤ και τα αρμόδια όργανα των Ενόπλων Δυνάμεων και Δυνάμεων Ασφαλείας. Παρόμοιο Σύνταγμα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά μετά το 1982 (χούντα στρατηγού Εβρέν ) έχει δεσμευτικό χαρακτήρα. Κυρίως αναφέρεται σε εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, εχθρούς, απειλές.

Αναθεωρείται κάθε πέντε χρόνια, εκτός ειδικών περιπτώσεων. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Μιλιέτ, Χικμέτ Μπιλά (25/11/2004), το 1992 επανεξετάστηκε το περιεχόμενο του Εγγράφου λόγω της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και των αλλαγών στο Ανατολικό Μπλοκ. Οι σημαντικότερες αλλαγές στο Έγγραφο έγιναν στις 31/10/1997, μετά την πτώση του ισλαμιστή Έρμπακαν και την ανάληψη της εξουσίας από συνασπισμό με πρωθυπουργό τον Μεσούτ Γιλμάζ. Τότε το Έγγραφο αποτελείτο από 80 σελίδες. Το 2001 και επί πρωθυπουργίας Ετζεβίτ έγιναν κάποιες προσθήκες, όπως συνέβη και το 2003 και το 2004.

Στην αναθεώρηση του 2001 βαρύτητα δόθηκε στις αποσχιστικές ομάδες και τους οπισθοδρομικούς φανατικούς ισλαμιστές ενώ αυτή του 2004 κατέστη αναγκαία λόγω της επίθεσης στους ουρανοξύστες στην Νέα Υόρκη και τις επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη. Οι εργασίες της αναθεώρησης του 2004 άρχισαν επί του στρατηγού και γενικού γραμματέα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Σουκρού Σαρίσικ (τελευταίος στρατιωτικός γ.γ. του Συμβουλίου) και ολοκληρώθηκαν επί Γιγίτ Αλπογαν (πρώην πρέσβη).

Η μεταφορά και παράδοση του Συντάγματος σε συγκεκριμένα άτομα γίνεται μέσω υπηρεσιακού ταχυδρόμου του οποίου ο βαθμός πρέπει να είναι συνταγματάρχης ή αντίστοιχος άλλων όπλων. Είναι κρυπτογραφημένο και αντίτυπά του φυλάσσονται σε ειδικά χρηματοκιβώτια της Προεδρίας της Κυβερνήσεως.

Τον Αύγουστο του 2003 ο Σύνδεσμος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας καθώς και το Ίδρυμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προσέφυγαν στο Συμβούλιο του Κράτους με αίτημα την κατάργηση του Κόκκινου Βιβλίου. Το αίτημα απορρίφθηκε με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για συμβουλευτικό έγγραφο.
Κατά διαστήματα είδαν το φως της δημοσιότητας κάποιες πληροφορίες, οι οποίες σκόπιμα διέρρευσαν σε συγκεκριμένες εφημερίδες.

Στο προηγούμενο Κόκκινο Βιβλίο (2005) η παρουσία του τουρκικού Στρατού στην Κύπρο χαρακτηρίζονταν ως ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια των Τ/κ, επισημαίνοντας ότι η Τουρκία διατηρεί τα εγγυητικά της δικαιώματα. Ως τόπος επίλυσης του Κυπριακού αναφέρονταν ο ΟΗΕ. Αναφορά γινόταν και στην Ελλάδα, στο ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων εκ μέρους της Ελλάδας θα αποτελούσε αιτία πολέμου. Αναφορά γινόταν επίσης στις σχέσεις με τις ΗΠΑ οι οποίες χαρακτηρίζονταν ως στρατηγικές, ενώ πολλές σελίδες ήταν αφιερωμένες στον κίνδυνο του φονταμενταλισμού. Ως απειλή για την ασφάλεια της χώρας θεωρούνταν οι αποσχιστικές και διαμελιστικές ενέργειες και τα ακραία αριστερά κινήματα.

Αποαναγνώριση της Γενοκτονίας έναντι casus belli
Στις 27 Οκτωβρίου 2010 το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας ολοκλήρωσε τις εργασίες του για το νέο Κόκκινο Σύνταγμα (από 22 οι σελίδες του αυξήθηκαν στις 48) και από κάποιες πληροφορίες του τουρκικού Τύπου, η πολιτική πτέρυγα του Συμβουλίου πρότεινε όπως παύσει να θεωρείται αιτία πολέμου η επέκταση από την Ελλάδα των χωρικών υδάτων της σε 12 μίλια, κάτι που δεν βρήκε σύμφωνη την στρατιωτική πτέρυγα, η οποία ανέφερε ότι τα όποια βήματα στο θέμα αυτό πρέπει να είναι αμοιβαία, διαφορετικά η Τουρκία χάνει το Αιγαίο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές οι Τούρκοι θα ήθελαν την άρση της απόφασης της Βουλής των Ελλήνων για την γενοκτονία των Αρμενίων για να αρθεί και η απόφαση της τουρκικής για το Casusbelli.

Για την Κύπρο αναφέρει ότι παραμένει ο στόχος της διζωνικότητας, για δε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας ο στόχος της ένταξης είναι κρατική πολιτική της χώρας.

Βαρύτητα δόθηκε στις επιδράσεις των απειλών κυβερνοχώρου στην εθνική ασφάλεια και αντικαταστάθηκαν κάποιες ορολογίες, όπως η λέξη οπισθοδρομικότητα με τις λέξεις εξτρεμιστικές θρησκευτικές οργανώνεις, οι εχθρικές χώρες όπως η Ρωσία, Ελλάδα, Ιράκ και Ιράν θεωρούνται πλέον «νέοι σύμμαχοι». Για το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ιράν εκφράζονται ανησυχίες.
?Σύμφωνα με την Ραντικάλ (1/11/10) το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι στο Σύνταγμα παρουσιάζεται ως απειλή, και ως εκ τούτο κάλεσε τους ισραηλίτες να μποϋκοτάρουν τα ταξίδια τους στην Τουρκία.Την έκκληση έγινε από τον υπουργό τουρισμού του Ισραήλ StasΜizeshnikov.

Ο Ραούφ Ντενκτάς ήταν ενήμερος
ΟΙ ΣΤΕΝΕΣσχέσεις του πρώην ηγέτη των Τ/κ, Ραούφ Ντενκτάς, με την στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας, του επέτρεπε να διεισδύει στα πλέον απόρρητα δώματα και έγγραφα, ακόμη και να είναι ενήμερος για τα άρθρα εκείνα του Συντάγματος που αφορούσαν την Κύπρο και το Κυπριακό.

Στις 8/9/2003 Ο μ. Οζγκέρ Οζγκιούρ έγραφε στην Αφρίκα :
«Ο εν αποστρατεία στρατηγός Ντογαν Μπεγιαζίτ, ο οποίος χρημάτισε και γ.γ. του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, σε συνέντευξή του στην Μιλιέτ είχε δηλώσει: “Τα πάντα εξαρτώνται από το Κόκκινο Βιβλίο.Το κόμμα που θα αναλάβει την εξουσία αναγκάζεται να ακολουθεί κάθε τι που συνάδει με το Βιβλίο”. Εμείς οι Τ/κ δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενο του Βιβλίου, όπως δεν το γνώριζε και ο Ταγίπ Ερντογάν. Όταν στις 3/11/2002 το κόμμα του κέρδισε τις εκλογές, ο Ερντογάν έκανε λόγο για βελγικό μοντέλο στο νησί.

Ο Ντενκτάς, που γνώριζε το περιεχόμενο του Βιβλίου για την Κύπρο, γελούσε κάτω από τα μουστάκια του για την άγνοια του Ερντογάν. Στη συνέχεια οι στρατηγοί κάλεσαν τον Ερντογάν στο Γενικό Επιτελείο για γενική ενημέρωση και τον παρακάλεσαν να διαβάσει το τμήμα εκείνο του Βιβλίου που αναφέρονταν στην Κύπρο. Μετά την ανάγνωση ο Ερντογάν ξέχασε το βελγικό μοντέλο. Ο Ερντογάν δήλωσε: “Σχημάτισα κυβέρνηση αλλά δεν είμαστε εξουσία”. Υπονοώντας ότι η εξουσία βρίσκεται στα χέρια του Στρατού. Και σήμερα ακόμη, ο όποιος Τούρκος υπουργών Εξωτερικών δεν έχει το δικαίωμα να υποχωρήσει και να δεσμευτεί σε μια διεθνή ή διμερή συνάντηση, ακόμη και αν έχει προς τούτο το πράσινο φως από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον πρωθυπουργό, αν η υποχώρηση ή δέσμευση αυτή είναι αντίθετη με το περιεχόμενου του Συντάγματος.

Πολλές φορές είδαμε τον Ερντογάν να ενεργεί με έναν ετσιθελικό και όχι τόσο ευγενικό τρόπο σε διεθνή φόρα και αρκετοί σχημάτισαν την εντύπωση ότι στηρίζεται στην ισχύ της χώρας του. Η πραγματικότητα είναι ότι ενεργούσε στα αυστηρά πλαίσια του Συντάγματος και ο εκνευρισμός του οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν είχε το δικαίωμα να διαπραγματευτεί παρεκκλίσεις που σε πολλές περιπτώσεις είναι απαραίτητες στις διαπραγματεύσεις. Τα μηδενικά προβλήματα με τις γειτονικές χώρες καλείται να υιοθετήσει η πολιτική εξουσία της χώρας πάντοτε όμως με γνώμονα το Σύνταγμα. Με την ομαλοποίηση των σχέσεων με τους γείτονες, οι αντάρτες του ΡΚΚ θα στερούνται υποστήριξης από τις χώρες αυτές, όπως τισ Συρία, Ιράκ, Ιράν και κατά διαστήματα οι Τούρκοι εμπλέκουν την Ελλάδα και την Κύπρο ως χώρες που στηρίζουν πολιτικά και επιχειρησιακά τους Κούρδους στον αγώνα τους».

Πηγή : ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ