Όλα θυσιάζονται στο βωμό του χρήματος, του χρήματος μια παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας η οποία σαν στόχο έχει να θέσει υπό κυριαρχία της όλους τους πόρους του πλανήτη και υποδουλώσει το υπόλοιπο του παγκόσμιου πληθυσμού, μικρύνοντας τον σε αριθμό, αποβλακώνοντάς τον σε ευφυΐα και κάνοντάς τον υποχείριο , όχι με την βία, αλλά με την ανοχή και την συγκατάθεση του.
Το παιχνίδι δεν είναι σημερινό, ούτε καν χθεσινό. Το παιχνίδι αυτοί παίζεται εδώ και αιώνες στις πλάτες του αμόρφωτου –μέχρι πρόσφατα- όχλου. Θεοφοβούμενη κοινωνία, ελλιπής ως σχεδόν ανύπαρκτη παιδεία, φανατισμός, πολιτικός διαχωρισμός. Όλα αυτά είναι οι διάφορες όψεις του ίδιου νομίσματος. Το νόμισμα που «απλόχερα» μας πέταξε η οικονομική ολιγαρχία, χρεωμένο εκ της γεννήσεως του με χρέος , για να μας οδηγήσουν με δαιμονικό μειδίαμα στον «χρυσό» δρόμο που αυτοί έχουν στρώσει και μας οδηγεί στην εκπλήρωση τον σχεδίων τους.
Ο όχλος όμως έχει και τα όρια του. Ο όχλος που αργεί να αντιδράσει, ο όχλος που από το στάδιο του «ξέρω» σιγά-σιγά έχει φθάσει στο στάδιο του « ξέρω ότι ξέρεις, ότι όλοι ξέρουμε».
Όλοι «ξέρουμε» λοιπόν. Όλοι γνωρίζουμε το παιχνίδι που μας παίζουν. Ακόμα «ξέρουμε» ότι στο παιχνίδι αυτό, πιόνια ή αλλιώς στρατιώτες τους είναι και τα εδώ και καιρό μεροληπτικά , μα πάνω από όλα καθοδηγούμενα ΜΜΕ.
Τι κάνουμε όμως..; Τι κάνεις εσύ.. εγώ και ο καθένας τώρα που «ξέρουμε ότι ξέρουμε , ότι όλοι ξέρουν»..; Βγαίνουμε στους δρόμους; Για ποιον; Για τι;
Πότε θα καταλάβουμε ότι καμιά σημαία, κανένα πανό ή λάβαρο δεν θα είναι ποτέ αρκετό ώστε να είναι άξιο να μπει φάρος και μπροστάρης και να ακολουθηθεί εκτός από ένα. Τη μία και μοναδική σημαία που κάποιοι θέλουν να μην κυματίζει πια, αυτή που έχουν σπιλώσει, πατήσει, κάψει και αφήσει να την «πάρει» ο αέρας.
Πότε θα καταλάβουμε ότι, ένα μόνο είναι αυτό που μας ενώνει και τίποτα δεν πρέπει να μας χωρίζει;
Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε ότι έχουμε γίνει ο ορισμός της εφαρμογής του « Διαίρει και βασίλευε»..;
Πότε ο ελληνικός όχλος θα βγει μπροστά ως μια μάζα που με ορμή θα ισοπεδώσει τα θεμέλια και τα κτίσματα των ολιγαρχιών;
Πότε θα βγάλουν όλοι τις παρωπίδες και τα μαντήλια από τα μάτια τους για να δουν ότι αυτοί που κρατάνε ,εδώ και δύο αιώνες κοντά, τις τύχες τις δικές μας και αυτού του τόπου, είναι οι ίδιοι με άλλα προσωπεία κάθε φορά; Ρίξτε μια ματιά μόνο τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Ούτε καν κέντρο. Οι θέσεις του πορνείου που λέγεται Ελληνική Βουλή, όπου κάθε εκλεγμένος μαστροπός ασκεί τις σαδιστικές του ορέξεις στις τσέπες μας και στις ζωές μας, ποτέ δεν θα μας δείξουν τον δρόμο που πρέπει να πάρει ο όχλος.
Ο όχλος ξυπνά. Ο όχλος παίρνει μορφή και κάθε φωνή «σηκώνεται» για το τελικό ξέσπασμα της οργής του.
Ήδη τα πρώτα κάστρα της προπαγάνδας πέφτουν. Κάθε στιγμή και μέρα που θα περνάει και μια εφημερίδα θα κλείνει και οι εκπομπές των Μέσων Μαζικής Επιρροής, θα βλέπουν τα ποσοστά τους να πέφτουν στην λάσπη που τα ίδια ξέχυναν από τα παράθυρά τους.
Και τότε;
Τότε πρέπει επιτέλους η γη να κουνηθεί και να πατήσει πόδι αυτός που του έκοψαν τα φτερά. Αυτός που του έκοψαν το χαμόγελο, που του πήραν την επιχείρηση, τον απομάκρυναν από την οικογένεια του και του πήραν το σπίτι το δικό του και το παντοτινά δικό του.. την Χώρα του.
Και όταν αυτός «πατήσει» πόδι, κανένα μνημόνιο και κανένας πολιτικός εκβιασμός δεν πρόκειται να του σταθεί εμπόδιο να πάρει αυτά που του ανήκουν δικαιωματικά.
Όταν αυτός «πατήσει» πόδι…
Ο Ελληνικός Όχλος
“Συκοφάντης”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου