Όπως είδαμε η παιδεία, η σύγχρονη παιδεία όπως την ορίζουμε σήμερα δημιουργήθηκε σταδιακά από το τέλος του 19ου αιώνα και σε πιο αναπτυγμένες χώρες όπως η Αμερική στήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός , ώστε να καταστεί η παιδεία υποχρεωτική για όλα τα παιδιά, φτάνοντας σε σημείο χρήσης στρατιωτικών τμημάτων για την επιβολή της.
Γιατί είναι η παιδεία κάτι το αναγκαίο ώστε να καταστεί υποχρεωτική;
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΌΝ
Στην αρχαία Ελλάδα η παιδεία κατείχε την υψηλότερη θέση από τις αρετές και τα εφόδια που έπρεπε να κατέχει ένας άνθρωπος. Ο Αριστοτέλης την χαρακτηρίζει ωφέλιμη γιατί δημιουργεί ενεργούς πολιτικά και κοινωνικά πολίτες, αγαθούς και ενάρετους, χρήσιμους ακόμα και για την οικονομία ενός κράτους. Δεν ήθελε όμως η παιδεία να είναι κουραστική και βάρος στον νέο αλλά, στόχο να έχει την ευδαιμονία του ατόμου.
Οι απόψεις του Πλούταρχου είχαν να κάνουν με ένα ολοκληρωτικό σύστημα διαπαιδαγώγησης με γνώμονα το " παν μέτρον άριστον" και με συμμετοχή στην αγωγή και του γονέα.
Η οικογένεια ήταν ο κύριος παράγων που επηρέαζε το παιδί ώστε να γνωρίσει τον κόσμο και να διδαχτεί πως να επιβιώσει σε αυτόν.
Στα τέλη του 19ου αιώνα η παιδεία αρχίζει να γίνεται υποχρεωτική. Το παιδί φεύγει από την οικογένεια , φιλοξενείται σε ένα χώρο με συνομήλικους του και διαμορφώνεται σύμφωνα με ένα πρόγραμμα φτιαγμένο από την εκάστοτε κυβέρνηση. Έτσι δημιουργείτε η βιομηχανία της παιδείας, όπου για πρώτη φορά μειώνεται η συμβολή της οικογένειας στην διαμόρφωση του παιδιού της.
ΤΟ ΠΑΡΌΝ
Δυστυχώς σήμερα όπως αναφέρει και ο επί χρόνια κορυφαίος δάσκαλος της πολιτείας της Νέας Υόρκης κ.Τέιλορ Γκάττο "Δύο θεσμοί είναι αυτοί που ελέγχουν σήμερα τη ζωή των παιδιών μας: Η τηλεόραση και τα σχολεία" και δυστυχώς όπως ο ίδιος συμπληρώνει με αυτή την σειρά..
Η τηλεόραση "κόβει και ράβει" την διάπλαση των ηθών και των συνειδήσεων των νέων στα μέτρα που αυτή θέλει.Η για να το θέσουμε καλύτερα, στα μέτρα που την θέλουν αυτοί που την κατέχουν.
Είναι κοινά αποδεκτή άποψη ότι η ποιότητα της τηλεόρασης έχει φτάσει στα κατώτατα ποσοστά της και είναι δυστυχώς το μεγαλύτερο μέσο αγωγής που υπάρχει σήμερα. Άτομα περιθωριακά που πριν δεκαετίες δεν είχαν και δεν θα είχαν θέση στα κοινά ή στις οθόνες μας, τώρα προβάλλονται ως τα νέα πρότυπα για τα παιδιά μας. Ο σεξουαλισμός και η έκθεση του σε ώρες που τα παιδιά παρακολουθούν κάνει τα παιδιά να είναι σεξουαλικά εθισμένα , δυστυχώς σε ηλικίες που θα έπρεπε να αναπτύσσουν άλλους τομείς του πνευματικού τους κόσμου. Συνέπεια αυτού είναι η διαρκή μείωση του μέσου όρου ηλικίας που τα παιδιά γνωρίζουν την σεξουαλικότητα τους με ολέθρια γι' αυτά αποτελέσματα στην ψυχολογία τους.
Το παιδί έχει σήμερα όλο και λιγότερο χρόνο στην διάθεσή του για να παίξει να επικοινωνήσει με άλλα παιδιά και πολύ λιγότερο για επικοινωνία με την ίδια την οικογένεια του. Τα παιδιά σήμερα έχουν μάθει σε ένα σύστημα παιδείας όπου κυριαρχεί το υποχρεωτικό και η τιμωρία.Αποτέλεσμα αυτού είναι να δημιουργείτε μια αντιπάθεια για την γνώση και μια έλλειψη προς την αναζήτησή της. Τα παιδιά σκέφτονται μηχανικά και δεν σκέφτονται λειτουργικά. Χάνουν το ενδιαφέρον τους πολύ γρήγορα και δεν θέλουν να αναζητήσουν κάτι που τους προβληματίζει. Απλά το αποδιώχνουν.
Αυτή η έλλειψη κριτικής σκέψης και δημιουργίας ενός εποικοδομητικού διαλόγου με τον οποιοδήποτε κάνει τα παιδιά ανασφαλή και αντιδρούν σε αυτή την άγνωστη γι' αυτά κατάσταση με απομόνωση αλλά τις περισσότερες φορές με βία. Κάνει τα παιδιά να προσπαθούν να μοιάζουν με κάποιον άλλον και όχι να είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. Τα κάνει να είναι παντελώς αδιάφορα για τον κόσμο γενικότερα και πόσο μάλλον τον κόσμο των ενηλίκων.
Όλα αυτά είναι απόρροια ενός συστήματος παιδείας που αδιαφορεί για την δημιουργία ενός υγιούς σκεπτόμενου ατόμου, με κριτική και παραγωγική σκέψη. Η εκπαίδευση είναι μηχανική, καταπιεστική χωρίς να αφήνει χρόνο αντίδρασης στο παιδί. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα όπου ισχυροί παράγοντες( κυρίως οικονομικοί) έχουν προσπαθήσει να επιβάλλουν μια ιδιωτικά κατασκευασμένη παιδεία. Πρόσφατα παραδείγματα η προσπάθεια επανεγγραφής της ιστορίας στα Βαλκανικά σχολικά βιβλία, όπου πολλά από αυτά υιοθετούν αλλυτρωτικες τάσεις(βλ. βιβλία ιστορίας της Αλβανίας).
Το παρόν σύστημα δεν μας θέλει σκεπτόμενους, δεν θέλει να νοιαζόμαστε για τα κοινά, δεν θέλει να έχουμε την δυνατότητα να ενδιαφερθούμε για αυτά που δικαιούμαστε. Μας θέλει ανενεργούς, άβουλους και υποτακτικούς. Να νοιαζόμαστε μόνο για τον νικητή του επόμενου ριάλιτι, για το πως θα γίνουμε διάσημοι αοιδοί και τι φωτογραφία θα ανεβάσουμε στο Facebook για να μας κάνουν όλοι " Like "..
Tα ιδιωτικά κεφάλαια που επενδύουν στην παιδεία και στην σύγχρονη διαμόρφωσή της είναι τα ίδια αυτά που καθορίζουν τις οικονομίες του κόσμου. Έτσι καταλαβαίνουμε καλύτερα για πιο λόγο είναι όλο και μεγαλύτερη η τάση που έχουν να επιβάλουν μεταρρυθμίσεις και αλλαγές σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου. Για παράδειγμα η εκπαίδευση στην Αμερική παράγεται από το ίδρυμα Ροκφέλερ..
Ιδρύματα του κΤζορτζ Σόρος έχουν προκαλέσει την οργή κρατών και λαών ανά την υφήλιο με τις δήθεν "προοδευτικές" αλλαγές στα εκπαιδευτικά εγχειρίδια. Παράδειγμα το βιβλίο της Ιστορίας στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι που εισηγήθηκαν ώστε οι Μικρασιάτες να "σπρωχθούν" στο λιμάνι της Σμύρνης ανήκουν σε μη κυβερνητικές οργανώσεις του συγκερκιμένου κυρίου. Μερικά από αυτά είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ, και το λιγότερο γνωστό CDRSEE (Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη) που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη.
Η οικογένεια είναι η κινητήρια δύναμη της εκπαίδευσης
Αντί επιλόγου παραθέτω τα λόγια του κ.Τζον Τέιλορ Γκάττο:
" Η βάση κάθε καλής ζωής είναι το πρόγραμμα μαθημάτων της οικογένειας. Απομακρυνθήκαμε απ' αυτό το πρόγραμμα. Καιρός είναι να επιστρέψουμε. Ο μοναδικός δρόμος για την επιστροφή σε μια υγιή Παιδεία είναι να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για να απελευθερώσουμε την οικογενειακή ζωή από την ασφυκτική μέγκενη των εκπαιδευτικών οργανισμών. Να ενθαρρύνουμε, την ώρα του σχολείου, την συνάντηση γονιών και μαθητών. Έτσι θα σφυρηλατηθούν ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί
Πρέπει να απαιτήσουμε να ακουστούν νέες ιδέες. Οι δικές μου και οι δικές σας. Έχουμε χορτάσει από τις απόψεις των "ειδικών" της τηλεόρασης και των εφημερίδων. Τώρα απαιτείται ένας ανοιχτός διάλογος. Φτάνουν πια οι γνώμες των ειδικών. Οι ειδικοί δεν εξέφρασαν ποτέ σωστή άποψη για την εκπαίδευση. Οι λύσεις τους είναι δαπανηρές. Εξυπηρετούν μόνο τους εαυτούς τους και ευνοούν τον συγκεντρωτισμό. Φτάνει πια!
Καιρός να επιστρέψουμε στην δημοκρατία, στον σεβασμό του ατόμου, και την οικογένεια. "
" Συκοφάντης "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου