Μια ανθρώπινη τραγωδία εν μέσω της τραγωδίας μιας ολόκληρης χώρας: Μια Ελληνίδα μάνα, 81 ετών, μη αντέχοντας να βλέπει την οικογένειά της να υποφέρει από την οικονομική εξαθλίωση που έχουν οδηγήσει οι κυβερνήσεις του Μνημονίου τον ελληνικό πληθυσμό, αποφάσισε να δώσει ένα τραγικό, συμβολικό τέλος στη ζωή της αυτοπυρπολούμενη στην αυλή του σπιτιού της!
Η γυναίκα ζούσε με την οικογένειά της στη Ζάκυνθο, στην περιοχή Βαρές. Η οικογένεια αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η γυναίκα θεώρησε ότι ήταν βάρος στην οικογένειά της, αφού δεν μπορούσε να προσφέρει στην οικονομία του σπιτιού.
Μη αντέχοντας την ταπείνωση που της έχει επιβληθεί σε αυτή, αλλά και σε όλη τη χώρα, βγήκε στην αυλή του σπιτιού της, κάθισε σε μια καρέκλα και, αφού περιέλουσε το σώμα της με εύφλεκτο υγρό, αυτοπυρπολήθηκε...
Όταν επέστρεψε στο σπίτι ο γιος της, βρήκε τη μητέρα του απανθρακωμένη και βέβαια έπαθε σοκ.
Η δύστυχη Ελληνίδα μάνα, άφησε ένα σημείωμα όπου εξηγούσε τους λόγους της πράξης της: Δεν ήθελε πλέον να είναι βάρος στην οικογένειά της, στα παιδιά της. Ένα στόμα λιγότερο για το λιγοστό φαγητό που έμπαινε στο σπίτι.
Ο πόνος, άπονος. Η Ελλάδα του 2012. Η Ελλάδα του Μνημονίου. Η Ελλάδα της νέας κατοχής. Η Ελλάδα που έχει σταματήσει να ανασαίνει. Η Ελλάδα που αυτοπυρπολείται γιατί δεν δέχεται να πεινάει… Ως πότε;
Πηγή
Η γυναίκα ζούσε με την οικογένειά της στη Ζάκυνθο, στην περιοχή Βαρές. Η οικογένεια αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η γυναίκα θεώρησε ότι ήταν βάρος στην οικογένειά της, αφού δεν μπορούσε να προσφέρει στην οικονομία του σπιτιού.
Μη αντέχοντας την ταπείνωση που της έχει επιβληθεί σε αυτή, αλλά και σε όλη τη χώρα, βγήκε στην αυλή του σπιτιού της, κάθισε σε μια καρέκλα και, αφού περιέλουσε το σώμα της με εύφλεκτο υγρό, αυτοπυρπολήθηκε...
Όταν επέστρεψε στο σπίτι ο γιος της, βρήκε τη μητέρα του απανθρακωμένη και βέβαια έπαθε σοκ.
Η δύστυχη Ελληνίδα μάνα, άφησε ένα σημείωμα όπου εξηγούσε τους λόγους της πράξης της: Δεν ήθελε πλέον να είναι βάρος στην οικογένειά της, στα παιδιά της. Ένα στόμα λιγότερο για το λιγοστό φαγητό που έμπαινε στο σπίτι.
Ο πόνος, άπονος. Η Ελλάδα του 2012. Η Ελλάδα του Μνημονίου. Η Ελλάδα της νέας κατοχής. Η Ελλάδα που έχει σταματήσει να ανασαίνει. Η Ελλάδα που αυτοπυρπολείται γιατί δεν δέχεται να πεινάει… Ως πότε;
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου